ชนินท์ เพชรรัตน์

สถานการณ์บ้านเมืองในวันนี้ ยังพูดไม่ได้เต็มปากว่า "สงบเรียบร้อย" แม้ว่าจะมีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราวแล้วก็ตาม หากแต่ว่าฝ่ายตรงข้ามที่เคยใช้ทุกวิธีการในการ "ทวงคืนอำนาจ" ออกอาการเหนื่อยล้ากับการต่อสู้กับพลังของประชาชนบางส่วน และจุดสำคัญของเรื่องก็อยู่ที่ว่า ในการต่อสู้ของฝ่ายตนต้องใช้ทรัพยากรที่เป็น "เงิน" ในการปลุกระดมมวลชนบางส่วนเข้ามาต่อต้านอำนาจรัฐของฝ่ายตรงข้าม การกระทำดังกล่าวสิ้นเปลืองเงินไปเป็นจำนวนมาก ทั้งจากค่าใช้จ่ายในการดำเนินการ  "ค่าจ้าง" ของกลุ่มสนับสนุน รวมถึง "ค่าใช้จ่าย" ของบรรดาแกนนำที่มีมูลค่ามหาศาล อันส่งผลให้บรรดาแกนนำหลายคนเปลี่ยนฐานะจาก "ไพร่(ตามความหมายของตัวเอง)" มาเป็น "อำมาตย์" แล้วก็ยกระดับฐานะในสังคมขึ้นมาเป็นผู้มีอันจะกิน ร่ำรวยมีเงินสดนับร้อยล้านภายในช่วงเวลาไม่ถึง 5 ปี บุคคลเหล่านี้มีทุนรอนสำหรับการโลดแล่นบนถนนการเมืองอย่างต่อเนื่อง เพราะการ "โกง" แม้กระทั่งผู้ว่าจ้างของตนเอง และมองประชาชนบางกลุ่มเป็นเพียง "เครื่องมือทางการเมือง" เท่านั้น แต่พวกเขาก็รั

หากจะมองถึงเจตนารมณ์ในด้านวิชาการแล้ว คำว่า นักวิชาการในสาขาใดๆ ย่อมหมายความถึง ผู้มีความรู้ ความชำนาญ และศึกษาลึกซึ้งในสาขาวิชานั้นๆ ดังนั้น เมื่อเห็นคำว่านักวิชาการก็มักจะมาคู่เคียงกับคำว่า ผลงานวิจัย หรือ การสัมนาทางวิชาการ ย้อนหลังไปหลายสิบปี คำว่านักวิชาการ บอกให้ทราบถึงความเป็นกลุ่มบุคคลที่มีอิสระทางความคิด มีความเป็นกลางในทางความคิด ปราศจากอคติไม่เอนเอียงไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง ต่างมุ่งมั่นที่จะศึกษาค้นคว้าหาความจริงจากเรื่องที่ตนมีความสนใจอย่างจริงจัง แสวงหาชื่อเสียงจากความสำเร็จในงานที่ตนกระทำ และกลุ่มนักวิชาการนี้จะมีความเป็นอยู่ที่ตัดขาดจากบุคคลภายนอกโดยสิ้นเชิง สถานที่อยู่เกือบทั้งหมดจะเป็นภายในรั้วมหาวิทยาลัย หรือสถาบันการศึกษา สถาบันวิจัย เท่านั้น แต่มาถึงวันนี้กาลเวลาทำให้ทุกอย่างแปรเปลี่ยน โลกภายนอกของสังคมเกลื่อนกลาดไปด้วยนักวิชาการ ในทุกสาขาอาชีพที่พร้อมจะเสนอหน้าออกมาแสดงความคิดเห็นผ่านสื่อสารมวลชนทุกโอกาสที่เปิดให้ โดยเปิดเผยทิศทางทางความคิดในการเลือกข้างอย่างชัดเจน แต่กลับเป็นกลุ่มนักวิชาการที่แสวงหาทรัพย์สินเท่านั้นเพราะทุกความคิดเห็นเป็นไปตามคำบงการข

ข่าวจากศาลรัฐธรรมนูญ เมื่อ 2 เมษายน 2557 เรื่อง ประธานวุฒิสภาส่งความเห็นของสมาชิกวุฒิสภา ขอให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญมาตรา 91 ว่า ความเป็นรัฐมนตรีของน.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี สิ้นสุดลงตามรัฐธรรมนูญมาตรา 182 วรรค 1 (7) ประกอบมาตรา 268 หรือไม่  คำร้องนี้นายไพบูลย์ นิติตะวัน สมาชิกวุฒิสภา และคณะรวม 28 คน ได้ยื่นคำร้องต่อประธานวุฒิสภา เพื่อขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่า ความเป็นรัฐมนตรีของน.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี สิ้นสุดลงเฉพาะตัวหรือไม่ เนื่องจากศาลปกครองสูงสุดได้มีคำพิพากษา ลงวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2557 ระหว่างนายถวิล เปลี่ยนศรี ผู้ร้องคดีกับนายกรัฐมนตรี ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 และคณะกรรมการพิทักษ์ระบบคุณธรรม ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ว่า การโอนผู้ฟ้องคดีจากตำแหน่งเลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติ มาแต่งตั้งดำรงตำแหน่งที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี ฝ่ายข้าราชการประจำ ตามคำประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ลงวันที่ 30 กันยายน 2554 เป็นการดำเนินการโดยมิได้คำนึงถึงวัตถุประสงค์ของกฎหมายและมิได้อยู่ภายใต้ขอบเขตของกฎหมาย ทั้งยังไม่มีเหตุผลรองรับที่มีอยู่จริงและอธิบายได้ จึงถือได้ว่า

สถานการณ์ทางการเมืองในวันนี้ยังคงความอึมครึมไว้เช่นเคย ปล่อยให้ประชาชนพากันคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้ากันเอาเองตามอัธยาศัย ในขณะที่องค์กรอิสระต่างก็พยายามที่จะกอบกู้ศักดิ์ศรีของตนเองกลับคืนมาด้วยการใช้ดุลยอำนาจที่มีอยู่ตามรัฐธรรมนูญกระทำในสิ่งที่ถูกต้องชอบธรรม ฝ่ายตุลาการก็พยายามฝ่าด่านอันแข็งแกร่งของกำแพงเงินตราที่ระดมเข้ามาต่อต้านด้วยวิธีการต่างๆ นาๆ เพื่อนำอำนาจของกฎหมายมาบังคับใช้ด้วยความเที่ยงธรรม ซึ่งรัฐบาลรักษาการชุดนี้ก็ใช้ความพยายามเต็มที่เช่นกันในการปลุกระดมมวลชนคนเสื้อแดงที่เคยลากจูงพวกตนเข้ามาสู่สภาอันทรงเกียรติด้วยเลือดและชีวิต หลังจากที่พลาดท่าเสียรังวัดไปในการปล่อยให้พลพรรคโกงกินกันอย่างคึกคะนองหลงระเริงลืมตัว ทำให้ชาวนาส่วนใหญ่ที่เป็นคนเสื้อแดงและชื่นชอบในนโยบายประชานิยมแบบล้มประเทศเช่นนี้ พากันตีจากออกไป  และทำท่าว่าจะไปร่วมกับฝ่ายตรงข้ามเนื่องจากขายข้าวให้รัฐบาลแล้วกลับไม่ได้เงินมาตามที่ควรจะเป็น ทำให้รัฐบาลต้องดิ้นรนอุตลุดในทุกวิถีทาง ทั้งยอมเสี่ยงกระทำในเรื่องที่ผิดกฎหมายหลายต่อหลายเรื่องเพียงเพื่อกอบกู้สถานการณ์ที่ย่ำแย่กลับคืนมาโดยเร็ว แต่การนำเงินสดจำนวน 1.3 แ

ภาพข้างบนนำมาจาก Trattv ครับและมีข้อมูลประกอบข่าวเป็นระยะๆ ตั้งแต่เวลาเกิดเหตุ 21.30 น.ของวันที่ 22 ก.พ.57 เป็นต้นมา ทั้งภาพทั้งคลิปและข้อความ แต่ในช่วงเช้ามีข้อมูลเพิ่มเติมจาก Tnews ว่า เหตุเกิดที่ตลาดยิ่งเจริญ หมู่ 1 ตำบลแสนตุ้ง อ.เขาสมิง จ.ตราด ขณะที่บนเวทีการชุมนุม กปปส.กำลังมีการอภิปรายของกลุ่มรวมพลคนไทยหัวใจรักชาติ โดยมี “จ่าพงษ์ สารคาม” กำลังอภิปรายโจมตีการทำงานของรัฐบาล โดยมีชาวตราดจำนวนกว่า 500 คนนั่งฟังอยู่ และที่ข้างๆ เวที ซึ่งมีร้านก๋วยเตี๋ยวชายสี่บะหมี่เกี๊ยว และร้านหอยทอด ก็มีลูกค้านั่งกินอยู่ประมาณ 20 คน รวมทั้งการ์ด กปปส. ด้วย รวมทั้งมีชาวตราดบางส่วนนั่งฟังอยู่ที่ร้านขายเฟอร์นิเจอร์ไม้ใกล้เวทีด้วยความสนใจ ในระหว่างนั้นมีรถกระบะจำนวน 2 คัน เป็นรถโตโยต้า ไฮลักซ์ สีบรอนซ์ และรถกระบะสีขาว ยี่ห้อมิตซูบิชิ วิ่งผ่านมาและชะลอความเร็ว คนที่อยูในรถกระบะมิตซูบิชิได้ขว้างระเบิดเข้ามาในกลุ่มคน ทำให้ระเบิดตกลงที่ตู้ร้านก๋วยเตี๋ยว และคนที่นั่งมาในรถกระบะโตโยต้าได้ใช้อาวุธปืนกราดยิงเข้าใส่ถูกคนที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยว หลังจากนั้นคนร้ายก็ยิงปืนกราดขึ้นไปด้านหน้าเวที โดยกระสุนปืนถูกผู

ในที่สุดรัฐบาลรักษาการก็ยืนยันที่จะให้มีการเลือกตั้งทั่วไปใน 2 ก.พ.57 โดยไม่มีการเลื่อนออกไปตามคำแนะนำของศาลรัฐธรรมนูญและ กกต.ซึ่งมองเห็นถึงความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในบ้านเมืองอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำให้คาดการณ์ได้ว่า รัฐบาลมีเจตนาที่จะให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในบ้านเมือง เพราะแม้จะมีการเลือกตั้งตามวันที่กำหนดไว้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีการเปิดประชุมสภาผู้แทนราษฎรได้ตามกฎหมาย เนื่องจากมีหลายเขตเลือกตั้งที่ไม่สามารถเปิดให้ลงคะแนนเสียงได้ตามปกติ ทำให้จำนวนของ ส.ส.ไม่ครบถ้วนตามจำนวนที่กฎหมายระบุไว้ และก็เป็นอีกครั้งในจำนวนหลายๆ ครั้งที่รัฐบาลไม่ได้ให้ความสำคัญกับศาลรัฐธรรมนูญ ซึ่งเป็นองค์กรอิสระที่จัดตั้งขึ้นตามรัฐธรรมนูญ มีอำนาจตามที่รัฐธรรมนูญกำหนดไว้และเป็นรัฐธรรมนูญฉบับเดียวกันกับที่รัฐบาลชนะการเลือกตั้งเข้ามา รัฐบาลชุดนี้จึงเป็นรัฐบาลเผด็จการที่สมบูรณ์แบบ เพราะมีเรื่องราวที่ถูกร้องเรียน ถูกฟ้องร้อง จนนับไม่ถูกว่ามีอยู่กี่เรื่องกันแน่ แต่รัฐบาลก็ยังไม่ใส่ใจยังคงดึงดันที่จะดำเนินการให้มีการเลือกตั้งต่อไปโดยอ้างถึงความเป็นประชาธิปไตย ... ตามความเข้าใจของรัฐบาล และก็ยังคงเดินหน้ากระทำเรื

การแสดงออกทางหนึ่งในการนำเสนอข่าวสารของสื่อมวลชนคือการเชิญนักวิชาการในสาขาต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับประเด็นที่กำลังเป็นปัญหาหรืออยู่ในความสนใจของประชาชนมาสนทนาเป็นเชิงหาทางออกให้กับปัญหานั้นๆ ซึ่งเป็นแนวทางหนึ่งที่จะแสดงให้เห็นถึงแนวทางของสื่อมวลชนนั้นๆ ว่ามีความเอนเอียงไปในทิศทางใด เพราะบ้านเมืองเราในวันนี้ไม่มีสื่อมวลชนที่เป็นกลางอย่างแน่นอน เนื่องจากตก เป็นเครื่องมือในทางการเมือง ประเภทหนึ่งของกลุ่มนายทุนการเมืองไปอย่างสมบูรณ์เนิ่นนานมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็น หนังสือพิมพ์รายวัน รายสัปดาห์ รายเดือน รายสะดวก สถานีวิทยุทั้งท้องถิ่นและส่วนกลาง สนานีโทรทัศน์เสรีทั้งมวล ไม่เว้นแม้กระทั่งสถานีโทรทัศน์ผ่านดาวเทียม ผ่านสายเคเบิล ของต่างจังหวัด แถมด้วยฝ่ายประชาสัมพันธ์ของนักการเมืองในแต่ละท้องถิ่นที่ระดมป้อนข้อมูลข่าวสารให้กับประชาชนอย่างบ้าคลั่งในแนวทางที่ตนต้องการ โดยไม่สนใจที่ให้ข้อมูลข่าวสารที่เป็นความจริงแม้แต่ครั้งเดียว นี่คือปัญหาสำคัญของบ้านเมือง ที่นักวิชาการส่วนมากไม่เคยคำนึงถึง   ประชาชนส่วนมากที่มีอยู่ในประเทศไทยในส่วนของผู้สูงอายุมีระดับเกณฑ์การศึกษาอยู่ในระดับพ้นเกณฑ์บังคับทั้งนั้