ชนินท์ เพชรรัตน์

วันนี้ (26 มีนาคม 2566) มีการเปิดให้ลงคะแนนเสียงเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดสระแก้ว เรื่องการลงคะแนนคงไม่จำเป็นที่จะต้องไปพูดถึง เพราะดูจะเป็นภาพที่ซ้ำซากจำเจ ซึ่งเกิดขึ้นมาบ่อยครั้ง จึงไม่แปลกที่จะมองเห็นภาพของผู้สมัครหน้าเดิม และก็จะย้ำเตือนให้มองเห็นได้ชัดถึงการสืบทอดอำนาจในการบริหารราชการส่วนท้องถิ่น ซึ่งเป็นต้นทางในการส่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของจังหวัด ให้ก้าวขึ้นไปมีส่วนร่วมของอำนาจบริหารราชการในระดับชาติ มันคล้ายจะเป็นวัฏจักรของอำนาจทางการเมือง ที่ถูกผูกขาดให้สืบทอดต่อไปภายในตระกูล ภายในวงศาคณาญาติ หรือเฉพาะกลุ่มพวกพ้อง และสมุนบริวาร ไปโดยปริยาย   ทำให้อยากย้อนกลับมาดูเนื้อหาของ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 มาตรา 50 ซึ่งระบุให้เห็นถึง  หน้าที่ของปวงชนชาวไทย ตาามที่บัญญัติไว้ตามหมวด 4 แต่ก็คงจะมีประชาชนคนไทยไม่ถึง 1 ใน 5  ของประชากรทั้งประเทศ ที่ได้รับรู้เนื้อหาของบทบัญญัติมาตรานี้ ซึ่งควรจะเป็นสิ่งแรกที่นักการเมืองทุกระดับ จะต้องนำเสนอให้ประชาชนภายในพื้นที่ของตน ได้รับรู้และมีความเข้าใจอย่างแท้จริง ไม่ใช่ปิดกั้นความรู้และความเข้าใจในสิ่งที่ถูกที่ควร และป้

เช้า วันนี้ (20 มีนาคม/09.10 น.) ยังไม่มีการประกาศยุบสภาอย่างเป็นทางการ แต่กระแสข่าวนั้นมีมานานหลายเดือนแล้ว จากสิ่งบอกเหตุของสถานการณ์ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ปี่กลองการเมืองเริ่มออกประโคมบอกกล่าว ชักชวน จูงใจ  หลอกล่อประชาชน ตามวิถีทางของระบอบประชาธิปไตย ที่ต้องมีนายทุนเป็นใหญ่ในแผ่นดิน วาทกรรมโป้ปดมดเท็จ ซ้ำซาก เริ่มโชยออกมาจากปากของนักการเมืองหน้าเดิม ที่ไม่เคยก้มหน้าลงไปดูเงาของตัวเองบนน้ำในกะลา โฉมหน้าของนักการเมืองที่ยอมตกเป็นทาสนายทุน ซึ่งดาหน้ากันออกมาแหงนหน้าถ่มถุยน้ำลายขึ้นฟ้า และเต็มใจที่จะกลืนกินน้ำลายของตัวเองลงไป โดยไม่สะทกสะท้านต่อเสียงสาปแช่ง ยังคงคิดอยู่เสมอมาว่า ระบอบประชาธิปไตยที่แท้จริงนั้น เป็นเพียงข้อความที่ปรากฎให้เห็นบนแผ่นกระดาษ เพราะในความเป็นจริงของสังคมแล้ว อำนาจในการบริหารปกครองประเทศที่แท้จริง เป็นความคืดของบุคคลเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่ส่งผ่านมาทางคณะบุคคลกลุ่มหนึ่ง ที่ถูกเรียกว่า "รัฐบาล" และความหมายของรัฐบาลก็คือ กลุ่มบุคคลที่มีฐานะทางสังคมเหนือกว่าประชาชน แต่สยบยอมต่อกลุ่มบุคคลที่เรียกว่า "นายทุน" ซึ่งแฝงตัวยืนอยู่เบื้องหลังอำนาจมาโดยตล