หลับตามอง

 

เพิ่งจะรู้ตัวว่าห่างเหินไปจากบล็อกส่วนตัวมานานมากแล้ว อาจจะเป็นด้วยเหตุผลส่วนตัวหลายประการ แต่ก็คงจะเป็นเรื่องเดิมซ้ำซาก ที่ยังวนเวียนเป็นวัฎจักรชีวิตของผุ้คนในสังคม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเบื่อหน่ายในเรื่องของการเมือง เรื่องของนักการเมือง เรื่องของพฤติกรรมผู้คน ฯลฯ แน่นอนว่าทุกเรื่องล้วนแต่เป็นปัจจัย ซึ่งบั่นทอนกำลังใจ ในการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับสังคมอย่างสงบสุข หนทางเดียวที่จะพาตัวตนให้พ้นไปจากเรื่องเหล่านี้ ก็คือ การปลีกตัวให้ห่างไกลไปเสีย เว้นแต่บางเรื่อง ที่ยังคงต้องพัวพันกับสังคมอย่างเลี่ยงไม่พ้น นั่นคือ ข้อบังคับทางกฎหมาย 

หลายครั้งหลายคราที่พบว่า ปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับผู้คน มีจุดกำเนิดมาจากปัจจัยที่คล้ายคลึงกัน จากเรื่องของตัณหา ความทะยานอยากอันไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อนำมารวมเข้ากับวิวัฒนาการ ในทุกด้านของมนุษย์ จึงนำมาซึ่งความเดือดร้อนวุ่นวายของชีวิต มีสารพัดปัญหาก้าวย่างเข้ามาในชีวิตประจำวันไม่รู้จักจบสิ้น จากปัญหาหนึ่งไปสู่อีกปัญหาหนึ่ง สอดคล้องสัมพันธ์กันราวกับสายโซ่

ทุกวันนี้ จึงพยายามนำพาตัวตนเดินเข้าสู่วิถีสันโดษ ด้วยการปลีกวิเวกจากสังคม เพื่อตัดปัญหาทั้งปวงที่จะเดินเข้ามาในชีวิต เพียงแต่ ต้องฝึกจิตใจให้มั่นคงต่อคำค่อนขอดนินทา เพราะผู้คนทั่วไปจะพากันมองตัวเราว่าเป็นคนนอกคอก เป็นคนขวางโลก และสิ่งนี้เองที่จะเป็นตัวตัดสินว่า เราจะพาตัวเองหนีพ้นมาจากปัญหาทั้งหมดได้หรือไม่ ถ้าหากว่า ยังยึดติดอยู่กับความคิดเห็น หรือเสียงของคนอื่น 

ลมหายใจที่เหลืออยู่ เป็นของตัวเราโดยสมบูรณ์ เพราะอากาศที่ใช้หายใจ ยังคงเป็นทรัพยากรธรรมชาติที่ไม่ต้องใช้ทรัพย์สินเพื่อซื้อหา ไม่ต้องแก่งแย่งช่วงชิงกรรมสิทธิ์ในการครอบครอง และไม่มีใครสามารถมาปิดกั้นสิทธิอันชอบธรรมนี้ได้

จึงขอสงวนสิทธิในการหายใจของเราเอาไว้ อีกสักชั่วระยะเวลาหนึ่ง